Mara Branković, poznata i kao Mara Despina Hatun, Sultanija Marija ili Amerissa, bila je ćerka srpskog despota Đurađa Brankovića i Eirene Kantakouzene. Rođena je oko 1416. godine u Vučitrnu.
Kao ćerka despota Đurđa, supruga sultana Murata II i maćeha Mehmeda II Osvajača, odigrala je značajnu ulogu u diplomatskim pregovorima Osmanskog carstva. Postala je vodeći član proosmanske stranke na Balkanu i jedna od najmoćnijih žena 15. veka.
Mara se udala za sultana Murata II 1435. godine1. Iako je bila udata za oca sultana Mehmeda II, njen uticaj na dvoru za vreme njegove vladavine ostaje zanimljiv. Njen odnos sa Mehmedom bio je prilično materinski, što je mnoge navelo da se zapitaju da li su njih dvoje zapravo u srodstvu. Međutim, Mara Branković nije bila biološka majka sultana Mehmeda II. Nakon smrti svog supruga Murata II 1451. godine, Mara se vratila u Srbiju. Nakon smrti svojih roditelja i pada Konstantinopolja pod vlast Osmanskog carstva, Mara se vratila na osmanski dvor negde između 1456. i 1457. godine.
Mara Branković preminula je 14. septembra 1487. godine. Sahranjena je u manastiru Bogorodice Ikoifinise u Kosinici.
Možda vas zanima…
Voljena i uvažavana maćeha Mehmeda II Osvajača
Zajedničke dece sa sultanom nije imala, ali je ostalo zabeleženo kako je bila neka vrsta učitelja i dadilje Muratovom sinu kog je dobio sa robinjom grčkog porekla Mehmedu II Osvajaču. Zato ne čude redovi napisani u "Karlovačkom rodoslovu" prema kom je car Mehmed poštovao Maru kao rođenu majku.
Posle Muratove smrti, 1451. godine, Mehmed je dopustio maćehi da se vrati u Srbiju, darujući je njenim mirazom, oblastima Toplice i Dubočice. Ubrzo po povratku ona je dobila i bračnu ponudu od vizantijskog cara Konstantina XI Paleologa, koju je odbila i ostala verna datom obećanju da se više neće udavati.
Njen boravak u Srbiji nije bio dugog veka jer se ubrzo posvađala sa prougarski nastrojenim bratom despotom Lazarom, nakon čega je potražila utočište kod svog posinka. On je darovao imanjem i okolnim selima u blizini Sera - odakle je mogla da ubira prihode, a koje se nalazilo na putu koji je iz Srbije vodio na Svetu goru.
Okrenula se crkvi, a ostalo je zabeleženo da je bila i veliki ktitor. Njeno imanje je bilo utočište za mnoge hrišćane, kao i za njenu sestru Katarinu koja joj se pridružila nakon smrti supruga i zajedno sa njom postala posrednik između Istoka i Zapada u diplomatskim krugovima.
Nakon smrti Murata II Mehmed II postao je sultan
Nakon smrti Murata II u februaru 1451. godine, Mehmed II je postao sultan po drugi put. Mehmed II, poznat i kao Mehmed Osvajač, bio je sultan Osmanskog carstva od avgusta 1444. do septembra 1446. i kasnije od februara 1451. do maja 1481.
Kada je Mehmed II ponovo stupio na presto 1451. godine, odmah je usmerio svoje poglede na osvajanje Konstantinopolja, prestonice propalog Vizantijskog carstva. Njegovi savetnici su bili podeljeni oko ovog plana.
Mehmed II je bio poznat po svojim osvajanjima u Anatoliji i jugoistočnoj Evropi, sve do Bosne. U svom carstvu je sproveo mnoge političke i socijalne reforme. Podsticao je umetnost i nauku, a do kraja svoje vladavine, njegov program obnove pretvorio je Konstantinopolj u prosperitetnu carsku prestonicu.
Komentari (0)