Fotografkinja Dijana Dikeman provela je 27 godina, od 1991. do 2017, dokumentujući poseban ritual. Naime, svaki put kada bi napuštala svoju rodnu kuću i kuću svojih roditelja u Su Sitiju, Ajovi, Americi, fotografisala je njihove oproštaje od nje na prilazu doma. Tako je nastala serija fotografija "Leaving and Waving" (Odlazeći i mašući), koja je istovremeno porodični album i dirljiv omaž roditeljskoj ljubavi i privrženosti. Fotografije prikazuju kako vreme, starenje i oproštaji utiču na jednu porodicu.
Pored fotografija njenih roditelja, serija uključuje i trenutke kada Dijana napušta kuću sa svojim sinom, koji je na početku beleženja trenutaka fotoaparatom bio beba. Na prvim slikama njen sin spava u nosiljci, dok baka i deka mašu s prilaza. Kako godine prolaze, fotografije beleže njegov rast - od deteta koje oni uče da maše kroz prozor, do mladića koji je upravo maturirao. Dijanin sin na poslednjim slikama odlazi kao odrasla osoba, dok simbolika prolaznosti vremena dodatno produbljuje priču o životu, porodičnim vezama i tuzi koja dolazi s odlascima.
- U 2009. postoji fotografija na kojoj mog oca više nema. Preminuo je nekoliko dana nakon svog 91. rođendana. Moja majka je nastavila da mi maše kada bih odlazila. U oktobru 2017. i ona je preminula. Kada sam nakon njene sahrane otišla, napravila sam još jednu fotografiju - prazan prilaz. Prvi put u mom životu, niko mi nije mahao - stoji u opisu.
Ova serija fotografija, koja se na početku spontano razvila, na kraju je postala emotivna priča o porodici, starenju i neizbežnoj tuzi koju oproštaji nose. Poslednje dve slike posebno snažno oslikavaju ovu priču. Jedna iz 2009, gde je majka sama i završna iz 2017, sa praznim prilazom - simbolom kraja jednog perioda punog ljubavi i topline.
Dijanina serija "Leaving and Waving" podseća nas na značaj malih, svakodnevnih trenutaka, koji vremenom dobijaju duboku emocionalnu vrednost i svedoče o ljubavi koja traje čak i nakon što drage osobe odu. Fotografije njenog sina uz roditelje dodatno naglašavaju kako se život neprekidno menja, dok tuga zbog gubitka roditelja nikada potpuno ne prolazi.
Komentari (0)